Κυριακή 24 Απριλίου 2011

Άσε τη μόδα να έρθει σε σένα... μην την πρίζεις!




Έτσι είναι οι μόδες… έρχονται και παρέρχονται. Μας βλέπουν, μας κλείνουν το μάτι, μας κάθονται στο σβέρκο για κάμποσο καιρό και μετά εξαφανίζονται διά μαγείας! Πολλές φορές ανεπιστρεπτί!



Κάποτε η μόδα ήθελε όλα τα 18χρονα να κάνουν πρόβα τη Μήδεια και τη «Μελωδία της ευτυχίας» ολημερίς και ολονυχτίς με απώτερο σκοπό να γίνουν ηθοποιοί. Όχι τόσο ηθοποιοί της κλάσης Κατίνα Παξινού με διεθνή αναγνώριση, βραβεύσεις, ΤΑΛΕΝΤΟ και κουλτούρα. Πιο πολύ ονειρευόντουσαν λάμψη, τσαχπινιά, συνεντεύξεις, ίντριγκες, κουτσομπολιά, φώτα και όλα τα καλά της showbiz!!!



Αργότερα η μόδα αυτή έφυγε. Ήρθε η μόδα των μελωδιών! Όλοι ήθελαν να γίνουν τραγουδιστές. Όχι βέβαια της κλάσης Φλέρυ Νταντωνάκη με σικάτη ομορφιά, με μια παραδεισένια φωνή, με τον τεράστιο Χατζιδάκι να την προσκυνά, με ρεπερτόριο αξίας αλλά πιο πολύ ονειρευόντουσαν κάτι άλλο. Μπουζουξίδικα, χορευτικά μπαλέτα, σιλικόνες στο στήθος, τραβηγμένες μούρες, μπούτια σε κοινή θέα, φωτογραφίες σε κίτρινα περιοδικά με 25χρονα τεκνά, Eurovision, τσιφτετέλια και extensions… πολλά extensions!!!



Φέτος, με μία μικρή περιπλάνηση στις ηλικίες των 17-18, η μόδα είναι άλλη. Αγόρια και κορίτσια, από το Αιγάλεω και από την Κηφισιά, όμορφα και στραβομούτσουνα, χοντρά και ανορεκτικά, μελαχρινά και ξανθά, ψηλά και κοντά, θέλουν να ασχοληθούν με ρούχα. Όλοι θέλουν να γίνουν ενδυματολόγοι, στυλίστες, σχεδιαστές, συντάκτες σε περιοδικά μόδας. Όλοι θέλουν να αφήσουν την Επίδαυρο και τα μικρόφωνα και να τρέχουν σε ντεφιλέ. Να κάνουν θρησκεία το κιμονό (που έλεγε και ο Μάρκελλος Νύκτας στο Fame Story), να περιτριγυρίζονται από βελόνες, μετάξια, βαμβακερά, πασμίνες, φουλάρια ,ντραπέ, στράπλες και ξώπλατα!



Μα και τότε και τώρα δεν έχουμε καταλάβει κάτι! Αν δεν το κατέχουμε το άθλημα… που πάμε;



Μου λέει εμένα το Χ 18χρονο θέλω να ασχοληθώ με το styling, ενώ, το ντύσιμο του είναι κοινότυπο, αν το ρωτήσεις ποια ήταν η Coco Chanel και ο Billy Bo θα σε κοιτάξει σα χάνος, αν αναφέρεις το όνομα Θεώνη Βαχλιώτη - Όλντριζ είναι σα να του μιλάς άγνωστο κείμενο στα αρχαία, αν πεις για μάρκες ρούχων πέρα των Cavalli, D&G, DKNY και Prada είναι σα να μιλάς κάποια άγνωστη διάλεκτο των Ίνκας…



Πού πάς ρε ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ;;;;;;;;;;; Πού πάς ξυπόλυτος στ’ αγκάθια;;;;;;;;;;;;;;;;



Κάτσε σπίτι σου καλύτερα και διάβασε ή άνοιξε καμιά μπουτίκ γυναικείων ενδυμάτων με όνομα όπως, «Η μπουτίκ της Μερόπης» ή «Η πηγή του μανικιού» ή «Φούστα - Μπλούζα δια χειρός Πόπης» και άλλα διάφορα ευφάνταστα και καλαίσθητα.



Μην παίρνεις θάρρος που η Patricia Field έτυχε να είναι εκείνη που θα ντύνει τόσο κομψά τις πρωταγωνίστριες του «Sex and the city». Σκέψου απλά πως κι εσύ κι εγώ την μάθαμε τώρα που είναι 60 πατημένα! Τι σημαίνει αυτό; Πως της πήρε «λίγα» χρόνια μέχρι να φτάσει σε αυτή την αναγνώριση που εσύ ζηλεύεις!

Μην βλέπεις τον εκάστοτε στυλίστα που μπαίνει στα reality! Σκέψου απλά πως όσο έμειναν στα reality παιχνίδια ήταν καλά.. Τώρα; Τώρα πού είναι όλοι αυτοί; Άντε να ντύνουν καμιά τραγουδιάρα όπως και η Patricia Field πλέον και καμιά ηθοποιό καθημερινής σειράς!

Για να ασχοληθείς με το στυλ στην ένδυση και την υπόδηση -και όλα τα συναφή- πρέπει να το ‘χεις μέσα σου, να το γουστάρεις αληθινά, να το εκφράζεις με κάθε σου κίνηση και να μη χρειάζεται να το αναφέρεις, να φαίνεται από μόνο του, να εκπέμπεται!!! Πώς να στο πω πιο καθαρά;

Έρχεται που έρχεται καιρός για περιορισμένες ως ανύπαρκτες σπατάλες, μην χαλάς και τον χρόνο σου και τα λεφτά σου να σπουδάζεις κάτι το οποίο δεν μπορείς να το ασκήσεις!

Αν θες τόσο πολύ να ασχοληθείς με ρουχισμό ξεκίνα σαν την Εθνική μας Λαίδη από καμιά κλωστοϋφαντουργία… Που ξέρεις; Μπορεί να καταλήξεις με κανένα πλατινένιο δίσκο σε μουσική και στίχους Θεοφάνους στα καλά καθούμενα!!!  

1 σχόλιο:

  1. Γεια σου. Δεν το βρίσκω κακό να παθιάζεσαι με κάτι και να θέλεις να ασχοληθείς μαζί του αλλά συμφωνώ πως η γνώση είναι απαραίτητο κριτήριο όποιο και να είναι το αντικείμενό σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή